Dakvormen

Er zijn vele dakvormen, maar globaal kunnen er 2 soorten worden onderscheiden: platte daken men hellende (schuine) daken. Er zijn enkele essenti le verschillen, maar ook overeenkomsten tussen platte daken en hellende daken. Hoewel theoretisch gezien een plat dak volledig horizontaal zou moeten zijn, wordt ook een plat dak in de praktijk onder een lichte hellingshoek aangebracht om zo te zorgen voor voldoende afschot voor het hemelwater. Alle daken die een hellingshoek hebben van maximaal 3 % worden beschouwd als platte daken. Ook indien er sprake is van onderdelen van een dak (dakvlak) die een hellingsgraad van minstens 15 graden hebben, wordt er gesproken over hellende daken.

Er zijn soorten hellende daken die gemiddeld wat vaker voorkomen zoals:

• lessenaarsdak

• zadeldak

• dak met wolfseind

• schilddak

• dak met uilenbord

• samengesteld dak

• tuindaken

• grasdaken

• rietdaken

• glasdaken

• kegeldak

• koepeldak

• torendak

• sheddak

• getuid dak

• hangdak

Steile hellende daken zijn eenvoudiger waterdicht te maken dan minder hellende daken en platte daken vanwege het snellere afvoeren van hemelwater. Naast dit voordeel heeft een hellend dak ook als voordeel dat dakbedekking niet geheel waterdicht hoeft te zijn, overlapping is voldoende.

Elke dakvorm heeft specifieke eigenschappen en vereist ook specifieke aanpassingen op isolatiegebied. Een plat dak moet bijvoorbeeld 100 % waterdicht worden uitgevoerd, terwijl dat bij een heel steil dak niet hoeft. Dat heeft direct invloed op ventilatie (deze is dan bij het steile dak al aanwezig en bij het platte dak niet).